ششمین سال بی‌یلدای جامعه پزشکی
هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق...
مرحوم استاد علیرضا یلدا (۱۳۰۹ - ۳۰ آذر ۱۳۹۶ شمسی) پزشک و عضو فرهنگستان علوم پزشکی، استاد بیماریهای عفونی در دانشگاه علوم پزشکی تهران بود. او در نخستین همایش چهره‌های ماندگار به عنوان چهره ماندگار در رشته پزشکی (بیماریهای عفونی) معرفی شد.
امسال ششمین سالی است که این استادِ بسیاری از استادان جامعه پزشکی و الگوی بی‌بدیل اخلاق که در شب یلدا، آسمانی شد، در جمع ما نیست. در این روزهای دوری از استاد برای شناخت بهتر شخصیت علمی و اخلاقی استاد دکتر یلدا یکی از آخرین مصاحبه‌های ایشان را تقدیم شما می‌کنیم.
جامعه پزشکی شما را به‌عنوان یکی از چهره‌های بااخلاق می‌شناسد. این‌همه پای‌بندی اصول اخلاقی در ۶۰ سال زندگی حرفه‌ای کار سختی نبود؟
من همیشه به دانشجوهایم تأکید می‌کنم که شیطان همیشه در کمین است و تلاش می‌کند آدم‌ها را اغوا کند، باید همیشه مراقب باشید که تحت تأثیر قرار نگیرید. وقتی می‌خواهید یک بیماری را تشخیص بدهید ،سعی کنید شیطان را از خودتان دور کنید. منظور من از شیطان کلیتی از افکار غلط، باورها و تعصبات است نه اینکه حتماً یک موجود خاصی باشد. وقتی بیمار را به شکل کیف پول ببینید، یعنی اسیر همین افکار شیطانی شدن. ما نمی‌خواهیم که معامله کنیم. باید روی این نوع نگاه کار کنیم، متأسفانه این نوع نگاه معامله‌ای در بسیاری از ابعاد زندگی ما رسوخ کرده و متاسفانه به‌شدت بین همکاران ما هم دیده می‌شود.
من در تمام ۶۰ سال زندگی حرفه‌ای‌ام هیچ‌وقت مطب شخصی نداشتم، به همین دلیل که دوست نداشتم رابطه مالی بین من و بیمارهایم به وجود بیاید حتی بیمارستان خصوصی هم نمی‌رفتم، حتی اگر شرایط خاصی پیش می‌آمد و به اجبار به این بیمارستان‌ها می‌رفتم سعی می‌کردم، حق ویزیت کمتری بگیرم.
من فقط ۹ ماه مطب شخصی داشتم، خاطرم هست یک‌شب خانمی که فرزندش به‌شدت تب داشت به مطب آمد که خیلی آشفته و مضطرب بود، من بچه را ویزیت کردم و رفتند. همان شب قرار بود با همسرم به سینما برویم. من در تمام مدت فکرم درگیراین موضوع بود که آیا این کار، درست است که من از بیمار ده تومان ویزیت بگیرم و بعد شش تومان بلیت سینما بخرم. شاید این طرز فکر و نگرش غیرطبیعی باشد و در زندگی اجتماعی خیلی کاربرد نداشته باشد ولی همیشه من این نگاه و دیدگاه را داشتم.
آقای دکتر بزرگ‌ترین دستاورد زندگی خود را چه می‌دانید؟
من اگر بخواهم تجربه ۸۵ سال زندگی‌ام را خلاصه کنم یک جمله است: باید شاد بود و لازمه‌ی شادبودن محبت کردن است. محبت کردن هزینه‌ای ندارد، ولی تأثیر عمیقی دارد. با پول نمی‌توان محبت و شادی را خرید، خیلی چیزها را نمی‌توان با پول خرید. بی‌دریغ محبت کنید، چه اشکالی دارد، یک دکتر به بیمارانش با یک لبخند، باروی گشاده و مهربان، محبت کند. این‌ها هیچ هزینه‌ای ندارد اما تأثیری که در رابطه بیمار و دکتر دارد، بی‌نظیر است.
هیچ‌وقت فراموش نکنید، دشمن اصلی محبت کردن، توقع داشتن است، پس بی‌توقع و چشم‌داشت، محبت کنید. هیچ انتظاری از دنیا و مردم نداشته باشید. معنویت و احترام را به خاطر نفس خودشان رعایت کنید و محترم بدانید، نه اینکه به دنبال تأیید مردم باشید. اینکه من محبت کنم تا مردم بگویند، یلدا آدم خوبی است، خیلی بی‌ارزش است. هیچ‌وقت با احساستان و با محبت کردن به هم معامله نکنید.
روحش قرین رحمت الهی
