برنامه‌ریزی فضای سبز شهری با رویکرد ورزش، سلامتی و رفاه اجتماعی
ندا قنبری نژادناصری*، وحید کاظمی‌زاده
مهندسی معماری دانشگاه علم و فرهنگ (جهاد دانشگاهی) رشت، گیلان ایران
چکیده:
زمینه وهدف: برنامه‌ریزی فضای سبز شهری از جامعیت خاصی برخوردار است. شاید کمتر دانشی را بتوان یافت که این‌گونه با رشته‌های علمی مختلف در ارتباط باشد. هدف از پژوهش حاضر بیان روابط میان طراحی و برنامه‌ریزی فضای سبز شهری با ورزش، سلامت و رفاه جامعه بوده و در آن از مزایای ورزش در فضای سبز و اصول مقدماتی که باید مدنظر طراحان قرار بگیرد تاکید شده است.
روش: استراتژی جستجوی الکترونیکی پیشینه پژوهش توسط نویسندگان ایجاد و با استفاده از پایگاه‌های اطلاعاتی پژوهشی از جمله Scopus، Web of Science، PubMed و Google Scholar انجام شد. عبارت‌های جستجوی «فضای سبز»، «ورزش» و «سلامت» و انواع آنها اعمال شد و مقالات شناسایی شده گروه‌بندی شدند.
یافتهها: شهری با فضاهای سبز و به هم پیوسته که فرصت‌های امنی را برای ساکنان شهری برای تحرک و ورزش فعال و همچنین برای بهبود استرس، تفریح و تماس اجتماعی فراهم می‌کند؛ شهروندان سالمتری خواهد داشت که تقاضا برای خدمات بهداشتی را کاهش میدهد و به اقتصاد قوی‌تر کمک می‌کند. چنین شهری احتمالاً در برابر رویدادهای شدید محیطی مانند امواج گرما و بارندگی شدید مقاوم‌تر است.
نتیجهگیری: ورزش در فضای باز باعث افزایش سلامت جسمانی، سلامت روان و رفاه، شهروندی فعال، کاهش جرم و رفتارهای ضد اجتماعی و... می‌شود. بنابراین در طراحی فضاهای شهری باید سعی شود با استفاده از ابزار و وسایل موجود طراحی شهری و به‌کارگیری تکنیک‌های مفید و مؤثر، فضاها و عناصر مربوط به آن را به‌گونه‌ای طرح کند که باعث بروز رفتارهای مطلوب و مانع انجام رفتارهای نامطلوب باشد.
واژه‌های کلیدی: بهداشت همگانی، معماری منظر شهری، ورزش
برای دریافت مقاله به تارنمای نشریه فرهنگ و ارتقاء سلامت مراجعه فرمایید.
